اغلب ، وکلای دادگاه قبل از اینکه بتوانند موضوعات را به صورت شفاهی مورد بحث قرار دهند ، به طور کتبی در مورد موضوعات یک پرونده به دادگاه اطلاع می دهند. آنها ممکن است مجبور شوند تحقیقات گسترده ای را در مورد حقایق مربوطه انجام دهند. همچنین ، آنها در حال تهیه مقالات حقوقی و آماده شدن برای یک بحث شفاهی هستند.
در انگلستان ، تقسیم کار معمول این است که وکیل حقایق پرونده را از موکل بدست می آورد و سپس از وکیل دادگستری (معمولاً به صورت کتبی) اطلاع می دهد. سپس وکیل دادگستری تحقیقات لازم را انجام می دهد و دعاوی لازم را تهیه می کند (که توسط وکیل تسلیم و ابلاغ می شود) و به صورت شفاهی به این موضوع استدلال می کند.
در اسپانیا ، وکیل دادگستری فقط امضا می کند و اوراق را به دادگاه ارائه می دهد ، اما این وکیل مدافع است که اوراق را تنظیم می کند و پرونده را مورد بحث قرار می دهد.
در برخی از کشورها ، مانند ژاپن ، یک نویسنده یا منشی می تواند فرم های دادگاه را پر کرده و برای افراد غیرمستقیم که نمی توانند وکیل داشته باشند و یا نیازی به وکیل ندارند ، پیش نویس پرونده ها را تهیه کند و در مورد نحوه مدیریت و استدلال پرونده های خود به آنها مشاوره دهد.
وکالت (کتبی و شفاهی) در جلسات اداری
در بیشتر کشورهای توسعه یافته ، قانونگذار صلاحیت اصلی در مورد مسائل بسیار فنی را به دستگاه های اجرایی قوه مجریه که ناظر بر این موارد هستند ، اعطا کرده است. در نتیجه ، برخی از وکلا متخصص حقوق اداری شده اند. در چند کشور ، دسته خاصی از حقوقدانان با انحصار بر این نوع وکالت وجود دارد. به عنوان مثال ، فرانسه قبلاً دارای حقوق قانونی بود (که در سال 1991 در حرفه اصلی وکالت ادغام شدند). [34] در سایر کشورها ، مانند ایالات متحده ، وکلای مدافع به منظور حفظ غیررسمی بودن خود به طور قانونی از انواع خاصی از جلسات اداری منع شده اند.
درباره این سایت